Yolcu Şiiri - Ayşe Paslanmaz Peri Kızı

Gözlerimde bir ağırlık kapanmaya meyilli hep,
Bir uykumu yoksa ölümün soğuk işareti mi?
Bedenim ruhumdan ayrılıp; özgürce yücelmeye meyilli…
Bir ağırlık sarmış bütün bedenimi,
Sanki bir dağın altında kalmışım gibi…
Güneşin o haşmetli doğuşu,
Yıldızların semaya nakış, nakış serpilişi,
Ayın dünyaya şavkını cömertçe yansıtışı,
Kumsalın beyazlığını ıslatan dalgalar,
Rüzgârın tatlı, tatlı inleyen nağmeleri,
Hiçbiri, hiçbiri artık etkilemiyor beni…
Gözlerim vehim dolu pırıltılar yansıtırken,
Rengim uçuk, korkudan bedenimin feri kesik,
Sinem parça, parça gözlerim nemli, nemli
Ben sanki bir ceset;
Sanki ölü toprağı serpili üzerimde,
Süzgün gözlerim acı ile bakıyor,
Kapanma; kapanma diye yalvarıyor bedenim,
Ruhumda iniltiler, kopan feryatlar,
Dünya ile vedalaşma; bir daha dönemeden,
Yosun kokan denizi bir daha görememek,
Ufukta ötüşen kuşları bir daha görememek,
Bir ürperti, sardı bedenimi,
Parmaklarımın ucundan saçlarımın dibine dek…
Dönülmeyen; dönüşü olmayan bir yolda,
Hayatı henüz yaşamadan bitirmiş bir yolcu,
Garip bir yolcu…
Gönlüm karlı dağların dorukları kadar bulutlu, sisli,
Çehremdeki solmuş bakışlarım, daha bir süzüldü,
Göz bebeklerimde buruk bir acının, kıvılcımları kaynaştı,
Mevsim; mevsimde değişti birden…
Sonbahar geldi ağaçlar yaprak döktü,
Bir kaygı gölgesi geldi geçti; alnımdan,
Büyük bir hüzün geldi geçti gözlerimden,
Yağmur, kar, tipi yağdı gönlüme…
Gökyüzü kapkara, çekilmez oldu,
İnsanı bağırtacak kadar ezici sessizlik,
Yüreğimde garip bir ürküntü büyüdükçe, büyüdü,
Şimdiden bir özlem tohumu yeşerdi ruhumda,
Atamadığım bir hüzün çöktü üzerime,
Yalnız;
Düşününce Yaratan’ı,
O’na gidiyordum Rahman ve Rahim olana,
Yaratan’ı düşününce bir sevgi coşkusu fışkırdı yüreğimden,
Meltem rüzgârları okşadı yüzümü,
Çiçekler gülümsedi, tohumlar yeşerdi,
Gönlümün feryadı, sükûnet buldu.
Fırtınalı gecemin girdabı dindi,
Yüreğimin acısı huzura döndü,
Bütün azalarım sükûnet buldu,
Gözlerim ağır bir perde gibi;
Süzülüyor, süzülüyor, süzülüyor
Çarpan kalbim artık duruyor.
Ruhum haz alarak bedenimden Hakk’a uçuyor,
Güneşin pırıltıları yeryüzün arzulu pırıltılarla okşarken,
Hayat denilen zaman yumağım oldukça çabuk eridi,
Artık kara topraklar altında bedenim,
Bir varmış bir yokmuş gibi…