Bir mavi çizgi idi hayat
Rengini kaybetmiş akşamlarda
Alacak verecek kaygısı bitmiş
Bir o kadar rahat!
Korona bulaşmış düşlerimde
Hastahane korkusuydu zaman
Zor geçen günlerime inat!
Yüzümde acıyla beliren tebessüm
Karşılık gelir mi ömrüme bilmem
Koparken hastahane odasında kıyamet
Gecenin sessiz çığlığıydı sağırlık veren
Var git diyordu yoluna yolcu; var git!
Yolculuk bitti! Huzur içinde yat!.
Kayıt Tarihi : 11.5.2020 15:30:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Mustafa Parlak](https://www.antoloji.com/i/siir/2020/05/11/yolcu-566.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!