Yolu varsa varsa mezara varır,
Eremez hedefe oturan yolcu.
Öylesi de var ki yürür de yürür,
Görmedim yolları bitiren yolcu.
Ne aya, fezaya uğradı, gördüm.
Üstelik cezaya uğradı gördüm.
Düz yolda kazaya uğradı gördüm
Sabrını kaybedip yitiren yolcu.
Harman kalkmaz yemeyince rüzgarı,
Hep rahmet bilmeli yağmuru, karı.
Göz ardı ediyor kazancı kârı,
Hasarı aklına getiren yolcu
Akıl fikir orta yere yığılır,
Kimine az, kimine çok dağılır.
Kurtuluşu yok nihayet boğulur
Bindiği gemiyi batıran yolcu.
Kesilir soluğun, tükenir hava'n,
Seni bir noktaya bırakır kervan.
Ne bir mal mülk, ne para pul,, ne ünvan
Bir top bez götürdü götüren yolcu.
Çıkartır rızkını taştan kayadan,
Yetmez ise İkmal eder deryadan.
Osman der; gözü aç gitmez dünyadan
Azığı bir ömre yetiren yolcu.
03 Eylül 2021
Yol, yolcuya yük değil.
Bilâkis yolcu yola bir yüktür.
Kayıt Tarihi : 9.1.2022 13:48:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
İstanbul Afyon arası yolculuk sırasında yazıldı.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!