Yolcu Şiiri - Yusuf Züleyha

Gece olmuş karaya boyanmış herşey
Bir yol,bir yolcu, yanında boş bir koltuk
Baktıkça o boşluğa ağlatıyor onu birşey
Yolcu harap, yolcu mutsuz, ıssız koltuk...

Dönülmeze gitmek isterdi oysa
Olmasaydı yavruları...
Gidipte gelmemek bir daha
Tekrar aşmamak bu yolları...

Kader daha ne gösterecekti ona
Çilesi doldumu dolmadımı bilmiyor
Yeni bir hayat için düştü yollara
Bir bilinmeze doğru sürükleniyor

Dik tutamıyor başını, kafası dolu
Öyle ağır düşüncesi, boş koltuğun
Gözü kayıyor ha bire, sonra doluyor gözü
Sonra bir silüet beliriyor ortasında boşluğun..

Ah ayın otuzu olmasa idi
İçi bu kadar zırıl zırıl olmayacaktı belki
Ne kadar kısa sürdü iki aymı yazık
Yanıldımmı diyor şimdi,
Herşey bir hayaldi belki...