Yolcu Şiiri - Volkan Baylan

Gülistan miskini kalbine sür,
Münafık olur kendi bağından.
Ayrılma dostluktan birlikte gül,
Düze çıkarsın cefa dağından.

Şaşma vefa yolundan böyle bil,
Bilmeyen kalır hakkın yolundan.
Görülmez seni düşürür kibir,
Uzaklaşırsın hakkın kulundan.

Sükut eyle ki kalbin sesini,
Gönlünü acıya bulandırma.
Boşa tüketme de nefesini,
İçinden gafleti uyandırma.

Sonsuz bir yokluktur yaşadığın,
Bil ki hayale kapılıp yanma.
En son dediğinde başladığın,
İşte hakikat, manasız sanma.