Yolcu Şiiri - Servet Konaçoğlu

Ardına bakmadan giden yolcu
Bende buralardan geçiyordum
Evvelinden arıyordum aşkı
Bulsam saracaktım kollarıma
Düştüm ama yorulmadım yollarında
Ya sen yolcu
Kimsin kimin kimsen yokmudur
Per perişan olmuşsundur
Dur soluklan hele çalsın çengi
Hancı bunuda sürüklemiş hayat
Durmaz ki aramaktan
Bıkmaz ki gitme diyem
Meyler gelsin hancı
Sende vur teline kemancı
Sendemi aşkı ararsın deli divane yolcu
Çok zaman oldu
Evvelinden hikayeler vardır sonu hep aynı
Neyi anlatsamda sana bitmiyor içimdeki acı
Bu şehir zindan geliyor bana
Yollarım çıkmaz oldu
Onu hep bulmak için aradım
Yalnızlığa yenilmek hep zordur yolcu
Göçmektir aşktan
Hatırlanacak kadar sevmektir
Yarım kalmaktır zamanı geldiğinde yolcu
Göçmektir bedenden
Aşk gözyaşıdır yolcu
Onu ağlamamak için
Gözlerini sımsıkı yummaktır ebediyyen.