Yolcu Şiiri - Burhan Sevimligil

Bakma derin, aklimda kalır ey yolcu.
Efkara bahenem, matemim olursun!
Bir ucu sende, gönlümde bir ucu.
Toprakta can verir, yüreğimde kurursun...

Sanma ki aşka atan bir can sende var.
Bir fark göremezsin koysak masamızda.
Bizde sevda dolu dizgin, bazen canavar!
Aşkın hesabını böleriz istersen aramızda.

Bana bu hatıralar aslında değil lâzım.
Unutmak mümkün değil, zûl değildi.
Sende çoktur, bana yeter bendeki azım.
Vardı...Çoktu ama gönlüm sende yetindi!

Gideceksen, hatıralarını biraz azarla.
Beraber silelim, en güzellerini gitmeden.
Yetiyorsa gücün yeni bir gönül hazırla.
Bitsin umut tekrar tekrar yitmeden!

Ümitlenir anılar, yollar boyunca...
Eser bir deli rüzgâr, karışır havalar.
Zaman, ağırlaşırsa akşam olunca.
Anlarsın ne demekmiş göğsümdeki kayalar!

Tatbikatı esasında her yolculuk.
Aslını, sonuncusunu hiç karşılamasa da!
Bin yıl uyusan da saracak o uykusuzluk.
Yiter zaman, sen azalmasanda...

Zaman eğrilir, kırılırdı hüznü tutsa.
Gidişinin eğdiği boyun misali.
Donar kalırdı sinemde bulutsa,
Dolu olur düşerdi , kırar giderdi...

Kıskanırken ben seni bir el nefesinden.
Kaderle birleşip, dağlar örüyorsun!
Düşürme ismimi ne olursa dilinden.
Cefayı katlayıp, mutluluğu bölüyorsun...