Bu şehrin günahkâr, sokaklarında,
Bir çocuk büyüdü, yıllara inat…
Kurumuş, çatlamış, topraklarında,
Bir umut yeşerdi, dallara inat…
Ne ana, ne baba, ne yâr, ne yavru...
Hepsinden vazgeçti yansa da bağrı,
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta