Bu şehrin günahkâr, sokaklarında,
Bir çocuk büyüdü, yıllara inat…
Kurumuş, çatlamış, topraklarında,
Bir umut yeşerdi, dallara inat…
Ne ana, ne baba, ne yâr, ne yavru...
Hepsinden vazgeçti yansa da bağrı,
Kendi öz yurdundan gurbete doğru,
Bir yolcu yürüdü, yollara inat…
Onun için sükût, altın demekti,
Selamet uğruna, sabır emekti,
Sahte dosttan, kötü sözden, çok çekti,
Yine de hep sustu, dillere inat…
Biliyordu hayat, kavgası zordu,
Davası uğruna, kendini yordu,
Hiç kimseye eğilmedi dik durdu,
Kula kul olmadı kullara inat…
O hep yolcu idi, olmadı hancı,
Ne riyakâr oldu, ne de yalancı,
Dışlandı, herkese oldu yabancı,
Kendiyle dost oldu, ellere inat…
17.09.2014
BAFRA
Kayıt Tarihi : 28.2.2017 13:34:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!