Yolcu Şiiri - Tunahan Kılınç

Gel yolcu gel; al çaydan bir yudum,
Beyhude mi dolandın,boşa mı yoruldun?
Bağdat’tan mı geldin,Mısır’dan mı geçtin,
Elinde asanla,çökmüş bidahınla.

Hangi handa kadeh vurdun anlat bakayım,
Kimle soruştun,kimle vuruştun.
Kimle tanıştın,kimle oyalandın,
Kimle takavüm ettin,kimle savaştın?

Getiriyim mi yoğurt,süt,peynir.
Zengin değilim ki ne gezsin bende inektir,ettir.
Tek işim var o da “tavuğa yem serptir”,
Yalnız para kazanamıyorum,”Niye bu müşteriler kemdir? ”

Eeee,senin işin var mıdır?
Gezdiğine göre tüccarsındır.
Hayat ne ki,çalıp oynayasındır,
Biz neyiz ki,ancak bir odun parçasıyızdır.

Atın çökmüş gibi; bakalım mı şuradan bir bidah,
Dışlanırsın; sakın etme tamah.
Mesrure bacıya gidelim; vardır onda bidah,malak.
Temizdir onda hayvanlar ve yalak.

Ne oldu gidiyor musun; dikkat et kendine.
Ders almış olmalısın,şimdi git karhanene.
Bin şu biçarene,semere,
Kaçarsan işinden,sarılırsın kefene.

(bidah:at,Takavüm etmek:dövüşmek,karhane:işyeri)