Yolcu Şiiri - Yusuf Girgin

Yolcu
(Bir sevda masalı
Ve durakta bir bayan,
Elindeki dergiye bakıyordu
Arada bir başını kaldırıp,yolları tarıyordu.
Derken;
Karşıdan bir adam, ona doğru geliyordu
Adamı görünce bayan,tebessüm etti bir an
Adam yaklaştı verdi selam,
Selama karşılık verdi bayan.
Bayan tesettürlü ve gençti
Adam,
Gözlerine bakarak içini çekti
Birden neşelendi bayan
Tebessüm edip güldü bir an
Ta gözlerinin içine bakarak
Hoş geldin dedi bayan.
Adam durgun adam sıkkın
Hoş bulduk sende hoş geldin dedi
Ama çıkan ses değil sanki inledi
Sanki olacakları biliyordu
İçinden durmadan dua ediyordu
Ne olur bu defa olmasın diyordu
Yüreği, kalbi, ruhu yanıyordu.
Kalkıp yürüdüler adam ve bayan…
Bir bilinmezin peşine düşmüşlerdi
Ne beraber olabiliyor,
Nede ayrılabiliyorlardı
İkiside seviyor, seviliyordu
Ama bu sevda, hem ateş, hem de kordu
Ne elinden tutabilirdin yanmadan
Ne yanında taşıyabilirdin olmadan.
Olmak; işte bütün mesele
Düğüm burada ama nerde çare?
İkisi de çaresiz, ikisi de bitkin
İkisinin de boğazında bir yumruk,
Lakin…
Ağlamak belki çare, ama yok hıçkırık
Göz pınarları kurumuş çöl olmuş artık
Ciğerler kor olmuş, köz olmuş yanmaktan
Gözlerde yaşta kalmamış ağlamaktan..
Yürüdüler
Bir tenha bulup oturdular
Yine bir düş, bir hayal kurdular
Düşündü bayan hayal kurarak
Dedi içinden,
Ah ne olurdu aşkım bekar olsaydın
Kollarını açıp bana koşarak gelseydin
Sarsaydım seni sımsıkı
Benimsin benim diyerek
Gözlerinde yok olsaydım sevinerek
Adam baktı anladı sanki
Bayanın içinden geçenleri
Dedi;
Ah güzelim, ah canım canım
Gözlerine bakarken donsaydı kanım
Sarmaş dolaş olsaydık uyansaydık sabahlara
Birlikte varsaydık akşamlara
Ben sana sen bana yansaydık
Birlikte uyuyup birlikte uyansaydık
Yine gözlerimizin içinde yok olarak
Yaradanın rızasını birlikte arasaydık
Birden göz göze geldiler
Şaşırdılar ikiside bu nasıl olur dediler

Aynı anda aynı şey nasıl olur
Aynı düşünce kalplere nasıl yol bulur
Bir düşünür bir söyleriz biz
Yoksa tek parçamı olduk ikimiz.
Adam sustu..
Bayan konuştu,
Olmuyor dedi, ayrılalım hemen
Söylemek çok kolay, ama nasıl
Adam çöktü, adam perişan
Söylemek istedi bişeyler hemen
Ama olmadı gönlü susturdu
Kafası karıştı aklı durdu.
Bir şeyler söylemeli ama olmuyor
Söylese sevdiği kırılacak biliyor
Sonra içinden isyanını haykırdı
Kalbine,gönlüne, aklına ruhuna
Biliyordum bekliyordum dedi
Bekliyordum bunu her an
Bundan korkuyordum zaten
Ayrılık deme bana öl de, öl de.
Al hançerini vur şu kalbime
Öldür ama ayrılalım deme.
Yanıyor feryad ediyordu adam
Ama bunları duymadı, güzel bayan.
Adam düşünüyordu,yanıyordu
Ama ne diyebilirdi ne söyliyebilirdi
Çünkü haklı ve doğruydu bayan
Mesele bu değildi, ama ruhuna
Nasıl anlatacaktı bunu deli gönlüne
İşte bir alev sarmıştı, bütün benliğini
Ağlamak istiyordu, çıkaramıyordu sesini..
Sen bilirsin dedi yavaşça inledi adam
Sakın kızma dedi ona yavaşça bayan
Ne kızması, nasıl kızacaktı ama
Yanıyordu alev alev tutuşmuştu adam
Konuşacak halmi kalmıştı
Sustu, sustu yine sustu olmadı
Yutkundu of dedi dünya, dünya
Ne kadar da dardı, daracıktı
Sustu konuşamadı etrafa bakındı
Tutunacak bir yer bir dal aradı
Olmadı bulamadı sustu sonra
Sevdiği kadının gözlerine baktı
Yalvaran inliyen yapma diyen
Islak ıslak gözlerinin içine aktı
Sevdiceğinin…
Hani dedi, hani bana diyordun
Ben yetim ve öksüz küçük kız
Bir kere daha kalbini açtı ve sevdi
Ama olmadı bak işte yine
Yetim ve öksüz kaldı…
Hayır ben seni
Yetim ve öksüz bırakmadım küçük kız
Ama sen burada bir ceset bırakıyorsun
İçi bomboş.
Diyordu boş bakışlarıyla adam,
Ama sesi çıkmadı sustu yine de..
Adam çaresiz, adam perişan
Ve bayan, ne farkı var ki ondan
Bir parçasını bırakıyordu adama.
Adam ise her şeyini vermişti bayana.
İkisi de öylece göz göze durdular
İkisi de iç çekip ALLAH, ALLAH diye
İnleyip oturdular..
Yanıyordu yürekleri parça parça olmuş
Dağılmıştı etleri kanıyordu her yer
Alev topuna dönmüş eriyordu beden
Kan gölüne çevirdiler her yeri….
Ölmek diyordu, ölmek neymiş
Ölümden korkanlar bir ayrılığı bilseymiş.
Ölüm ne ki ölüm, uykudan uyanmak
Oysa ayrılık ateşten gömlek
Ayrılık diri diri yanmak.
Birden boşandı yağmur
Gök delinmişçesine iplik iplik
Başlarını öne eğdiler şimdilik
Ama yağmur yağıyordu
Akıyordu gözyaşları, masayı ıslatıyordu
Akan yaş taneleri
Masada bir birine kavuşuyordu.
Ama ayrılık vardı kaderlerinde
Toparlanıp kalkalım dediler
Oradan ayrılıp durağa geldiler..
Ve durakta bir bayan,
Gidiyordu..
Arkasına baka baka bir adam
Kadın gözyaşları içinde çaresiz
Haykırıyordu. GİTME, GİTME diye
GİTME GEL GİTMEEE..
Nereye gidiyorsun beni bırakıp
Dön geri döönn, geri dönnn.
Nasıl gidersin böyle beni yakıp
Ama hıçkırıklardan başka sesi çıkmıyordu.
Adam.
Bir duysaydı bu sesi feryadı
Yıkılır kalırdı, kırılırdı kolu kanadı
Hiç gidermiydi bırakıpta sevdiğini
Ama çaresizlik sarmıştı bütün benliğini
Adam yürüyordu uzaklaşıyordu
Bayan,
Ayrılalım diye söylediğine şaşıyordu
Ben diyordu ben ben
Canımı, kanımı,ruhumu, kalbimi sana verdim
Şimdi de ayrılık dedim neden?
Nasıl yaptım bunu nasıl dedim,
Ölürcesine severken ne söyledim
Beni böyle seven, benim için
Ölümü hiç gören
Sevdiğini beni seveni, nasıl yaktım
Onu öldürdüm, erittim bitirdim
Bu sevdayı bedava mı buldum
Beni böylesine seveni yitirdim
Kim beni böyle sever varmı bir daha
İşte yaktım kaybettim, yalvar şimdi ALLAH a.
Telefonu eline aldı bayan, aradı umutlu
Alo dedi adam.
Sıkma canını, üzülme bende aynıyım
Yıkılmış,perişan bir haldeyim dedi bayan.
Devamla,
Ama Rabb imiz büyüktür isterse
Bizi tez zamanda kavuşturur dilerse,
Bak gün doğmadan neler doğar…
Rabb im yazdı ise bizi eğer, kim mani olabilir
Ümit bu da işte
Gelirken kırmızı gül getir, bir daha ki gelişte
Bırakalım Mevla neyler, dedi bayan.
Neylerse güzel eyler,
Diye cevap verdi adam…
Yusuf girgin
28/5/2003 pam. 0045