Nedir o yolcuları birbirine benzetir
Uykusuz gecelerin melül bakışları
Motor uğultusunda dalıp giden
Farların aydınlattığı zulmettir
Ürpertili sessizliğin karşıladığı
Zorunlu ihtiyaç molası mekânlar
Her biri ayrılığın ağır başlı tarifi
Arastası hasret kokan gurbettir
Dayanmak katlanılmaz züldür
Menzile yaklaştıkça son duraklar
Caddeyi aydınlatan sarı lambalar
Aslında hızla geçilen bir ömürdür
Kayıt Tarihi : 17.1.2014 01:50:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Ercan Keskin](https://www.antoloji.com/i/siir/2014/01/17/yolcu-431.jpg)
Gerçeklik, hüzün ve teselli kolkola vermiş adeta. Bu bir strateji mi ayakta kalma motivasyonunu güçlü kılmak içi..? Yani, "pes" dememek için hayata...
Kısa ve öz. Perspektif sunan; felsefesiyle düşündüren dizelerdi...
Teşekkürler, tebrikler, saygılar kalemin gücüne, düşündürdüklerine...
Teşekkür, yorumunuz harika! Yolculuk gariptir, hüzünlüdür. Taşınan bedenler değil umutlardır. Kavuşma umududur. Sağolun Varolun
TÜM YORUMLAR (1)