Yolcu Şiiri - Haşem Baygümüş

Kifayetsiz bir hayatın yolcusuyum,
düşlerim gibi mülteci,
ellerim gibi karanlık,
kalbim gibi gamlıdır bu yol.
Ağlamak çare değil bilirim
gözlerimde acılar birikiyor
göklerin yükü de nedir,
ben denizler gibiyim
ağlar ağlar bulutları suçlarım her gece.
her gece perişan rüyalar görürüm
eksik, kırılmış, kimsesiz...
ve sonsuzluğa uğrarım her gece
yitirdiklerimden kalan umutlarımı.

ürkek kuşlar dokunur
saçlarımda divane rüzgarlara,
yuvalarda öylesine terkedilmiş
öylesine mahzun serçeler ağlar durur
sonra ölüm uğrar
bahar küser, açmaz nadide çiçeklerini
terkedilen hayallerim gibi
lale suya varmaz, gül kan ağlar
yiterim şu ömür sahnesinden
yol bitmez belki ama yolculuğum biter
Elveda aşklarım derim,
Ben hiç olmadı sayın
Hiç sevmedi ve hiç sevilmedi,
beni baharı görmedi sayın
Ben bir sonbahardım
ağlar ağlar düşerdim toprağın karasına
sararırdım sonra yok olurdum
yapraklar nitelenirdi bende,
acı, dokunaklı ve mahzun
şiirler yazarım
hüzün girdabında kısılmış
tutsak kalmış öyküler okurum
ölüme yaklaşmış ve hayattan bezmiş...