Yolcu Şiiri - Harun Yıldırım 6

Duvara yaslanmış gölgem sende haklısın
Bırak kendini hakka sen neden saklısın

Baktım sicim sicim yagmur camımdan sarkan
Göl degil deniz degil  toprak önüm
arkan

Bulutlar bulutlar çarpın fışkırsın yagmur
Uçun tertemiz dagılın  bastıgım çamur

Hayatın  saati puslu duracak şimdi
Gölgeme baktım acilen  bir telaş bindi

Otobüs gibi taputlar bekliyor yolcu
Bilmez kendisi binecek şaşıran hancı

Sahili yalıyor vurdu hırçın dalgalar
Kumsaldan geri gittiler kumda kaygılar

Kafamın üstünde duran otları biçtim
Kırdım kafatasımı da beynimi içtim

Eyy seccadem seni öper çatılmış kaşım
Seccadem yerde dururken dik durmaz başım

Beni yaradan yarattı;  arsız senide
Beraber gidiyoruz, biz aynı gemide

Ayaklarıda bükülür,  şahlamış devin
İki metrelik çukur,olacak evin

Beyit
20/10/2012