Yolcu Şiiri - Ertuğrul Temizyürek

Ey garip yolcu
Ne gezersin buralarda
Yerin yurdun yok mu senin?
Bak yorulmuşsun
Kesilmiş nefesin
Dinleneceğin bir yer yok mu senin?
Karnın aç olsa
Tok olsa da kokar nefesin
Söylesene hiç mi bitmez hevesin
Gözün aç gönlün aç kendin açsın
Doymak bilmez mi nefsin
Gezdiğin dolaştığın yerler farklı mı?
Gittiğin gördüğün yerler yoksa aynı mı?
Kimleri tanıdın kimleri kendine yoldaş yaptın?
Bu gün tek başınasın anlaşılan ya yoldan saptın
Ya da yalnız bırakıldın
Bakıyorum da susuyorsun?
Ya bana kızıyorsun
Ya da beni haklı buluyorsun
Bazen susmakta çok şey anlatır insana
Ama anlayana
Ama ben seni anlayamıyorum
Ya bir şey anlatamıyorsun
Ya da anlatmak istemiyorsun
Ben hancı gibi gözüksem de
Aslında bende bir yolcuyum
Ne ilkim burada nede sonucuyum
Saydım şimdiye kadarlarını sonsuz uncuyum
Bilmiyorum farkım nedir senden
Söyle bakalım ne istersin ne beklersin benden
Yer istersin ama yer benim değil
Aş istersin ama aş benim değil
Vallahi suyun sahibi de yok değil
Benimde farkım yoktur senden
Gelip geçici sadece sen misin?
Sanma bu yollar sadece senin için
Bak herkes eğiliyor bir lokma ekmek
Bir yudum su için
Sanma yapılan her şey bu âlemlerin sahibi için
O âlem ki namert yapar merdi gelince yokluk
Nerde varsa çokluk orda vardır kesinlikle bokluk
Bir yanımız darlık bir yanımız varlık
Varlığın yolu belli ama biraz aydınlık
Biraz karanlık
Bu dünya aydınlık yanı
Yarın başlayınca karanlık
Yaptıkların fenerin olacak
O zaman varlığının sahibi yolun sonunda olacak
Herkes ona doğru koşacak
Kimi aşağı düşecek kimi karanlıktan yürüyemeyecek
Kimi göz açıp kapayıncaya dek köprüyü geçecek
Kimininki asırlarca sürecek
Yolun bitmedi bitmeyecekte ey yolcu
Sende ne ilksin bu yolda nede sonuncu
Merak ediyorsan kaçıncı olduğunu
Köprüyü geçince sorarsın
Zaten köprüyü geçince
Kaçıncı olduğunu anlarsın
Sana iyi yolculuklar yolcu
Artık gözün doysun
Nefsin ölsün
O zaman biter yolculuğun