Yolcu Şiiri - Selma Ardıç Tan

Esip gidiyorum bilmediğim bir yöne
Sadece dilimde bir özgürlük türküsüyle
Bakışlarım saplandı hayalini kurduğum ufka
İstikamet belli bıraktım gitti kendimi deli rüzgâra

Ben deli gönül deli rüzgâr deli
Gidilecek yön belli

Çözdüm attım zincirleri
Döndüm arkamı kapattım dürdüm defteri
Bilinmez bir yolun yolcusuyum artık
Biletimi kestim ufka giden istasyondayım
Boynum bükük kalbim kırık
Emin olduğum bir tek şey var
Aşacağım ben bu hüzün çemberini

Yolcu belli istasyon belli yol belli
İnilecek durak bekler beni

Mahpushane duvarlarıymış beni saran
Çentik atmışım her bir acıma
Meğerse buymuş yüreğimi kanatan
Şimdi içimde uçmaya hazırlanan bir kuş var
Başını kaldırmış gökyüzüne bakar
Bekle açayım ince bileklerinde
Prangalar var

Saatler doldu gün doğdu kapılar açık
Ey dünya içeriden çıkan bir mahkum var