Yolcu Şiiri - Nadir Şener Hatunoğlu

**Bekir Sıtkı Erdoğan'a saygıyla.
'Hancı'nın derdi, bana can verdi.'

Gurbetten gelemem gurbetliyim ben;
Ayrılık közüne mangal olmuşum.
Ne handır ne hamam elimden giden;
Tahtını yitiren kral olmuşum.

Ne mutlu yolcuya, bir resmi varmış;
Ne çıkar yarısı olunca yırtık! ?
Bendeki hayalin tümü kararmış;
Zindanda yürüyen biriyim artık.

Özlemin dalkılıç gezdiği günde,
Sürüldüm savaşa bir yüreğimle.
En güçlü pehlivan her geldiğinde,
İtildim güreşe tek bileğimle.

Akarken içimde sevda lav gibi,
Kurudu denizler, iğdiş oldu gök!
En helal meyvenin benken sahibi,
Nazara geldi de kurudu dal-kök.

Her zaman sarhoşum, sormayın bana;
Dökülür sırlarım, taşınmaz olur.
Bir yıkık binayım varmayın bana;
En katı yürekler dayanmaz olur.

Doluya doymuşum boş kadeh verin;
Gözyaşım içinde sel olup gitsin!
Ütüldüm sevdaya kederim derin;
Söyleyin ecele, beni kahretsin!