Yolcu Şiiri - Suna Hemengül

boz bulanık nehirlerini uzak tut
çorak toprağımdan
kuruyan dalımda yeşerme yolcu
aşktan bozma güneşin gülümsemesin sabahıma
ömrüm mabedinde kül üşür
gelir geçerim kendimden

ümit türküleri ulur hiçlik
sınandığım eşiklerde
sevda beşiğine unutuş belenir

dur yolcu!

tenimden göçüp
yüreğimde eyleşme
suskun eylüller damıtılır aşk sarmalında
sırrı dökülür gözlerdeki bilinmezliğin

git!

kayan yıldızlardan ışık yontar ruhum karanlığa
hayatın kıyısında
ölümün öte yakasında
uçurum uçurum açarım

05 eylül 2009 / gerze