Yolcu Şiiri - Tahir Kaya

Hoşgeldin Ey Yolcu..!

Sana kahve ikram etsem;
Benim elim Şeyh Şazeli'nin eli değil,
bilesin..!

Hem edep ile aç kapısını
bu hanenin..
Duvarları yıkılmasın.
Burası han değil,
ben hancı değilim,
canım sıkılmasın.

Dur..dur gitme,
alınma,
hemen kırılma bana..
Hem diyeceklerim var daha.

Burası vefasızlar yurdu..
Gidenler hiç dönmedi,
sitemim ondandır.

Ama bil ki burada,
Uyku haram sana.
Çünkü viran olmuş hanenin döşeği,
Ömer Paşa'nın önündeki taştır.
Söz bitmeden,
ölüm de yok sana.
Ve söz,
bitmedi daha..

Çünkü benim sözüm,
Minareden, leyleğe hiç dinmeyendir.
hasrettir.
Mevlana'dan Şems'e nağmedir,
o, bülbülün harcı değildir.
Sinan'ın Niyazi'ye öğrettiğidir.
o; ilahidir..

Bazen de,
benim sözüm,
Zühre'ye dir.
o ki; dar sokaklara,
gökten düşendir..

Yolcu..
sen yine de gitme.
Gitme ki;
viran olmuş haneye,
senden başka
gelen de yok..

Sana söz;
dipsiz kuyaya,
en son seni atacağım..
Çünkü önce, yüreğini söküp,
közde yakacağım...

Kal benimle ey yolcu..
Sakın gitme..
Benim sözüm sana,
bitmedi daha.