Yolcu Şiiri - Hasan Yavuz

Sen sen diye diye
Ve ben…
Gideceğim bu şehirden
Bir İstanbul kalacak gözlerimde
Bir de sen içimde
Bu gidiş zor
Ağır geliyor ruhuma
Canımdan can kopuyor sanki

Ellerim kelepçeli, bedenim tutuk
Ve ben, sen sen diye diye
Gideceğim bu şehirden
Belki ağlayacağım
Belki susacağım bu çaresizliğe inat
Vedaları hiç sevmedim ben
Oldum olası kaçmışımdır elveda demekten
Oysa yüreğim sıkışıyor şimdi
Kaşlarım çatılıyor, gözlerim kapkaranlık

Ve ben, sen sen diye diye
Gideceğim bu şehirden
Bir İstanbul olacak özlediğim
Bir de sen çok sevdiğim
Bir sarsıntı, bir deprem
Bir alev çığı düşüyor üstüme
Üstüme geliyor bu dört duvar, bu zindan
Bu kelepçe, bu gardiyan
Bu hasret, bu ayrılık
Ölüyorum ben
Herkes yaşadığımı sanıyorken
Dilimde bir İstanbul,
Bir de sen yüreğimde
Ve ben, ve ben…