Yolcu Şiiri - Bahattin Tonbul

Soğuk bir kış günü hastahane odası camı buğulandı
Beş ocak iki bin sekiz de bir yolcu toprağa işınlandı
Canım benim gözleri ile bana bakıp hiç konuşamadı
Bu yolcu yola giderken kefenden başka hiç birşey almadı

Biliyorum yolcu erzakını çok önce hazırladın
Yıllarca gönlün bol,hayırseverliğinle depoladın
Geride çocukların ve benim dualarımızla rahatladın
Acaba orda kiminle nerede kaldın nasıl konakladın

Yolcu dikkatli dinle bak hele bana da
Biz buralarda yalnız kaldık yetim bıraktın da
Evden çıkamıyoruz her şey seni hatırlatıyor da
Dikkat et yolculuk ne zaman kısmet bilmiyoruz dahada

Çok severdin gezmeyi eğlenmeyi ve gülmeyi
Değişiklikten hoşlanırdın giyiminde severdin sadeyi
Ondan sonrada sıkılsan bile severdin yolculuk etmeyi
15.03.2008
Bahattin Tonbul