Yolcu Şiiri - Ünal Kanli

Soğuk bir nefesle kırılan umut
Bu son rüzgar değil ki...!
Nereye gidiyorsun?
Hemde en ön koltuktasın ve yüzün asık,
Umurunda değilmi yoksa..!
Kaldır şu başını,bir ardına bak;
Titrek bir yürek,askıda bir sevda,
Yumruklarım sımsıkı,gözlerim sağanak,
Toprağa karışmış birkaç damla,
Birlikte yaktığımız efkarı ıslak sigaranın,
Dumanı dağılmamışken; Sen gidiyorsun öylemi!
Acelen ne ki! ne oldu birden..?
Bu akşam olurmu sensiz?
Sensiz bir uyanış olurmu hiç!
Yüreğinimi yaktı yoksa! uygunu bozuk birkaç piç.
Ebesi olmadığın sevda doğarmı sensiz,
Dadılık etmediğin dert çekilirmi hiç!
Ne olur etme bencillik..
Çıkmamış canda bile sen varken..;
Beni böyle bırakıp gidiyorsun öylemi!
Birazcık ağlasam,gitme deyip yalvarsam,
Hadi! ne olur in şu koltuktan.
Birdaha gelirse şu zamansız rüzgar,
Sana söz; yine ben uğurlarım seni.
Yolcu olarak değil,kaptan olarak.
O zaman ne fırtına dinlersin,ne rüzgar