Akıllara ziyandı güzelliği,
O duruşu,boyu,posu,
Ya bakışları,
Ahh o bakışları yüreğimi deler geçerdi.
Bir zamanlar buralardan
Bir yolcu geldi,geçti.
Hala unutamadım,
Molasını gönlümde verdi...
17.02.2007
AYDIN.
Kayıt Tarihi : 17.2.2007 14:08:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Her gün inkar etmek zorundayım artık yaşadığım günü.. Yaşanmışlıkları yok saymalıyım,biliyorum..Kanatır derin yaralarla ruhumu renkler.. İçlerinden birini seçerim kendime ecel diye.. Sonra yeşili,kırmızısı gelir ardı sıra.. İstemem ben böyle ölmeyi,öleceksem elimi tutan biri olmalı yanıbaşımda..
Hiç kimse yok!
Ağladığımda gözyaşımı siler diye inandıklarım aşka düşüp kayboldular dostluğumun içinde.. Omzumda eli olur sıkışsam diye düşündüklerim,birer birer tüketmeye başladılar kendilerini,ellerini.. Sorun saymaya başladılar beni,ya karnı acıktığında ağlayan bir bebek,ya da ağladığında sevgiye acıkan küçük bir çocuk.. Ötesi yok,dostluğun tanımına uygun hiç bir yanı yok ilişkilerimin.. Güldü(rdü)ğünde onlarca kişiyi etrafına toplamayı becerebilen bu küçük kız,ağladığında dostlarını bile uzaklaştırabiliyor etrafından..
Yalnızlığa alıştım ben.. Yalnızlıktan korktuğumu kendime bile itiraf edemeden vazgeçtim bu hayattan.. Gidiyorum şimdi hiç inanmadığım bir şekilde.. Belki ruhumun kuytularını bırakacağım burada,ama ne pahasına olursa olsun gitmeliyim burdan,biliyorum.. Yolun sonu yok,başıysa çoktan kaybolmuş.. Ortalama bir yerdeyim,kimse yok.. Ne acılar çekiyorum,bilmiyor kimse.. Hayatsa hayat!! Hayata inat,yaşamalı o zaman..
Susuyorum kendimce.. Anılarım birden canlanıyor sanıyorum,oysa anılarım kaybolmuş.. Beni duyduklarını zannediyorum haykırdığımda,oysa haykırışlarım çoktan kocaman bir sessizlik olmuş..
Hiç yoktan bir yalnızlık gölgesi sahip olduğum.. Belli belirsiz bir iki cümle,şeffaf mı değil mi anlayamadığım bir iki damla gözyaşı.. Elimde kocaman bavullar,içinde acılarım.. Taşıyamıyorum şeffaf acılarımı işte.. Yolda,ortalama bir yerlerde kalıyorum öylece.. Susuyorum yine. Suskunluğum,acımın gölgesi oluyor artık.. Yalnızlığım da kaderimin gölgesi,boylu boyunca uzanıyor üstüme..
Susuyorum..
Susmak..
Kimi zaman sonsuz gözyaşı dolu korkularla bütünleşimiş..
Susmak..
Senin için ağladığım her saniyemde,oluk oluk akmış gözlerimden..
Ve susmak
Maviye verdiğim ad kadar kutsallaşmış gözümde..
Sus sen de ne olur.. Bari bu kadarını yap.. Kutsallığına inandığım SEN'in gerçekten kutsal olduğunu göster bana; sus.. Ses istemiyorum,bir kez daha haber verme gönlünden.. Söz sana,söylersem kalbimdekini,kurusun dilim,ve konuşmasın bir daha asla.. Ama şimdi,mavi rengine bürün.. Sokma sarıyı,yeşili araya.. Ay'dan bir gece yapma bana.. Güneş doldurma günlerime.. Yalnızca sus..
Ne olur..
Bu yalnızlığımda, maviye verdiğim ad kadar kutsal olsun mavi..
Sus,ve kutsal kıl gecelerimi,
Bu sonsuz yalnızlığımda,yalnız ve yalnız seni,
Seviyorum,sus..
Saygı ve sevgilerimle..
güneyce yakılanlar
TÜM YORUMLAR (16)