Yolcu Şiiri - Ayşe Tosun

Yolcu

Her şey seninle başladı yolcu,
nasıl kıyarsın, nasıl kıyarsın bana
babadan yitik kuzuna,
daha çocuk yaşta hasretken bu duyguya,
yenildi yüreğim yıllar sonrada
çok önceleri yürekten
vermiştim sana
şimdi küfrediyorum
sonunda bunu da öğrettin ya bana
tu… sana derken
kahretsinlerin…
yalvarırken var ya,
sinek gibiydin karşımda,
yok yok köpek mi desem havladıkça
suskunluk isyanımdı aslında anlaya…
yordun beni,
taşıyamam seni sen gibilerini,

ne mi istiyorum?
HUZUR…
bir zeytini ekmeğe katık etmeyi,
domatesi, dörde bölmeyi,
yemeği kapağından yemeği,
tencerede hayat kaynamayı,
çatalda hoşgörü, kaşıkta paylaşım,
gözlerim kapalı tadarak sevgi yutmayı
ne ev ne şan nede şöhret,
sadece omzunda uyunacak cesur bir yürek,

seninle olmuyor,
sensizde olmuyor bu gerçek
beynim burada duruyor
Çin Seddi gibi duvar
siyah gözlerin karşıma dikiliyor
konuşmadan saatlerce bana bakıyor,
bir kıpırtı yok, bir kıvılcım yok,
bir yol yok sana doğru,
yasaklısın, E tipi cezaevisin bana
bile bile gelemem sana
kaçak… diyorsun anlıyorum
yiğitliğin yarısı kaçmak
yorgunum yolcu,
hancının güveni tükendi
veremem sana

Ayşe TOSUN 27.12.2006