Yolcu Şiiri - Günay Özdeniz

Gidişi var bu yolun,dönüşü yok
Balçıktan mayalı bir parçacık toprak
Bu yola gidenlerin
Yolcu olmadan evveli.
Yellerin önünde uçuşan toz,
Akan sularda ses
Onlar aslına döneli.
Gidenlerden kim geldi geri?
Zaman halkasında sadece izleri
O izlerin içerisinden iz arıyorum.
Gözlerim sabah yellerinden
Yalnızlığa bürünmüş ümitlerim
Yerini bulamamış arzularım
Çırılçıplak ellerimde.
Yırtık kundağına sarmalanıp ta zamanın
Ha gidiyorum
Ha gözlerimde çiğleniyor zaman.
Kaçıncı yolcuyum böyle
Azaptan yanmış gömleklerini
Ruhunu yiyip bitiren dünyaya
Bırakıp giden.
Peşleri sırayım
Bence önce gidenlerin.
Biraz önce ayak sesleri geliyordu,
Kaybettim.
Gömüldüm,
Doğalıberi beni terk etmeyen
Yalnızlığıma.
Bitmeyen arzularım
Yankılıyor kafamın kubbesinde.
Ümitlerim
Yol gösteren yoldaşlarım.
Ha gidiyorum,
Ha gözlerimde çiğleniyor zaman.