Yolcu Şiiri - Kadir Yeter

Birbiri ardından ölenler: yeni doğanlara rûh oldu,
Hayâtın özü: Bir yaratıldı ve ebedî oldu.
Bir daire, bir zincirler sırası kondu.
Dönen biz. Doğup- ölen biz, bak hayâta ne oldu?
Zaman, aynı zaman. Saatler;
Kendine, insanlarca kuruldu!
Ne dün, ne geçmiş, ne yârın oldu! ..
Ne güneşin gecesi ne dünyânın gündüzü oldu!
Sobadaki ateş: Önce yoktu, sonra yandı ve söndü.
İnsan yapıları; bir depremle- sel ile... yok oldu!
Hayat yine hayat, sanma vakit: Er- geç doldu.
Bize, dün gibi gelenler, bil ki: Geçici bir yolcuydu.