Yola Revan Dalgınlığım Şiiri - Özlem Çay

söz dinlemiyor dalgınlığım,
hep bir göç hali..
kuş uçumu kırk gün,
yola revan bir ömür..
dudağım da eğreti mısralar
dizlerim de hüznün bağı...
bakışlarımda
henüz çözülmemiş bir susku dili,
öğütülmüş azlığın izi.
karşımda solgun,
iç kanamalı azabın azameti .
bükük beli,
ağaran şakaklarında alameti..
kara çalmış uzak hasretler, yılgın,
yıllar geçmiş üstümüzden, durgun
papatyalar beslemez ellerim,
ezelden yorgun..

kurduğum ihtimaller de
ihmal edilmiş ölgün yarınlar yatıyor ,
yerini benimseyemeyen gün sanrıları..
yüksek irtifada alçak düşüşlü düşler kuruyor ;
düştüğüm anlarda
zan altında kalmadan ayağa kalkıyorum..
anlamı cümleden düşmüş,
kayış koparan dünya da
üryan gezinen ruhum
mürekkep lacisine karılıyor ;
mavi tonlarına bulanıyor
bulanık saydığım kalabalıklar,
kirli, kara arka sokaklar,
ümüğünü sıkan,
üst perdeden bas konçertosuyla yükselen seslerin
dört tekerlekli katarları..
çirkin bakışlar, bedene eğreti duruşlar..
onlar bitmiyor,
ben tükenmenin eşiğinde uykuya kıvrılıyorum...

emanet beden de uyurken,
neşe saçılası saniyelerden
kan kusulası saatleri eledikçe eliyor,
kalburumda kalan
saman sarısı dakikalara dalıyorum..
insanlar ölüyor,
insan öldürüyor tüy bitesi dilim
sûra üfleyip yeni bir çağ başlatıyor;
her zerresine dokunuyor ellerim,
zehri ayıklıyor zihinlerden..
aykırı isyanlar patlamasın diye
pimlerini söküp,
demet demet karanfiller ekiyorum
pembe teninde insanlığın,
göğsünün tam ortasına...
katre katre söze,
ılgıt ılgıt yele karışsın
dağılsın dört bir yana.
şifa olsun diye yaraya..

kehribar topraklardan,
yürekçe depremler,
korkusuz heyelanlar üfleyen nefesim,
ütopik dünyamın kursağında kalıyor..

bakışlarım da henüz çözülmemiş
bir susku dili,
dizlerim de hüzün bağı,
dudağımda eğreti mısralar..
aklım..
aklım,
yola revan bir ömür törpüsü..
kuş uçumu kırk gün,
hep bir göç hali...
söz dinlemiyor dalgınlığım...
dalıp gidiyor içim..
dalıp uzaklara gidiyor
içimin kanatsız kuşları....öz/

haziran/otuz