Yol Yorgunu Şiiri - Cihat Şahin

Yol yorgunu olmuşum, yıllar yılı koşmaktan,
Yollar bitmek bilmiyor, tükeniyor yıllarım.
Tekin değil güzergâh, korkuyorum düşmekten!
Götürmezse mahvoldum, yâre beni yollarım.

Türlü, türlü tarikler, uzanıyor önümde.
Ana yola benzemez, hiç birisi bunların!
Kim diyecek doğruyu, yoksa mürşit yanımda!
Arkasına düşemem, tahminlerin, zanların.

Tali sırat istemem, cadde gerek kademe!
Büyük cadde dururken, ne işim var tarak’ta?
Kanun ise sılaya, avdet etmek âdem’e!
Bir an önce varayım, vatanıma bırak ta!

Mesafeler çok uzun, yürümekle varılmaz!
Kuşlar gibi uçarak, gitmek gerek oraya.
Yol gözlerken muhipler, burda fazla durulmaz!
Veda etmek gerekir, bir an önce buraya.

Ne yazık ki uçmaya, bırakmıyor engeller!
Cazibe-i masiva, tuzak kurmuş yollara.
Gizli, açık hasımlar, uçmaları engeller!
Hubb-u dünya gerekmez, hakka giden kullara.

Şevk ver Rabbim kalbime, koyma yarı yollarda!
Aşk olmazsa kalbimde, koşmak gelmez içimden,
Sana vasıl olmadan, koyma naçar hallerde,
Terk ederek yüzüstü, nadim etme göçümden!

Cihat ŞAHİN
18.07.2010-İZMİR