Yol Vardır Şiiri - İlyas Kaplan

yol vardır
aşkı uzun biliriz ölümden
kalbin başkentine kabul edilir alnımız

en izzetli yoldaşlık
en asil direniş bahtımıza yazılır
gönlün rotasını çizeriz gövdemizin üzerine
sadece Allah’a güvenmenin telaşıyla durulur kaygılarımız
yeniden yola düşeriz yeniden
sebeb-i nüzulü oluyoruz en ümitli seslenişin
yürüyüş nedenimiz
göksel tesellinin dünyanın kuytu yerlerine

yol vardır
zordur bu yola koyulmak
bu yol da sımsıcak rüzgarlar eser
beniz sararır, dudaklar kurur
susuzluğu giderecek pınar ararken
ummanına dalarız

bu yolda güller açar burcu burcu
bülbüller en içli bestelerini terennüm eder
bu yol aşk yoludur
bu yol meşk yoludur
bu yol Allah'a gider…

bu yolda kendini bulur
kendini tanır
olgunlaşır
hakikate ulaşırız
bu yol
kendini adayanların yoludur

yol vardır
adını unuttuğumuz
izini sormaz olduğumuz
hatırlatmak için
vicdanımıza doğru bir iltica seferinde
rahmet göğünü anlatmak üzere
mültecisi olmaya layık

yol vardır
zihnimize yerleşen
bizi kimselerin görmediği/bilmediği yerlere
hesaplaşmaya çağıran
bizi kendi içimize,
kendi içtenliğimize davet eden
derunumuzda gerçekleşen

yol vardır
iyiliğe, doğruluğa, fazilete gider
en güzel ahlaka kavuşur
huzurla dolar
ilimle beslenir

Allah'ını, vatanını, milletini tanır
özünü inkar etmez
insan olmanın mutluluğuna erdirir
bu yol kur’an yolu
bu yol muhammed yolu
bu yol hakka, özgürlüğe, medeniyete doğru

yol vardır
aynı cevherden
aynı özden
aynı nefisten
sol göğsünün altındaki kemikten
bedeninde
her neden yaratılmış olursa olsun
onun yurduna

yol vardır
O neye adım atsa ona doğru
O varsa her şey tamam
O yoksa her şey eksik
ne eksikse onda fazla
daha fazlası yokken

yol vardır
kolayca koyulur insan
hırs, kin ve ihtiraslar yoldaşı olur
çoğunun sonu hüsranla biter bu yolların
ya, saplanır kalır bataklığa
ya sufli lezzetlerin esiri olur
ya yuvarlanır uçuruma
paramparça dağılır

yol vardır
gözleri birer derin kuyu
gül kokulu teni olan
teni anadolu geceleri
kenarı iğne oyalı
köşesi gül resimli mendil
elmaslı saç tokası
başı kader
sonu vuslat

yol vardır
üzerinde günlerce
bir çile yumağına dönüştüğünü fark ettiği yerde
güz başlangıcı
bulutlar çılgın bir koşuyla ufkun üzerinden akarken
geceler boyunca kumsala inen

yol vardır
entrikalar, hıyanetler, kıpkızıl tuzaklarla çevrili
çeker yabancı eller
kendini kaybettirir

Allah'ı,
vatanı, milleti unutturur
efendi iken uşak olur
körü körüne aldatır hevesleri
başkalarının hürriyeti için
kendi esirliğine koşturur

yol vardır
aynasında buğulu resimler
hiç hesap edilmeyen bir ışıltı altında
yalnızlığa son verdiren
dilinin ucuna bir duanın kabul edilmiş haliyle
sessiz bir amin diye düşerken avuçlara
hayal bile edilmeyen menzillere
varmışlığın adını öğrenerek dönülen yere
yol vardır…

redfer