Yokuşta Bir Nefes Şiiri - Seyrani Göl

Bazen
bir adım atmak yetmiyor,
geçmiş seni paçalarından tutuyor,
suskunluk boğazına sarılıyor
ve yokuş daha dik,
daha uzun geliyor insana.

Duruyorum,
yenilmek değil bu
bir nefes almak sadece.
Çünkü öğrendim;
her savaşın galibi,
ilk önce kendini tanıyan olurmuş.

Terliyor ellerim,
kalbim hızlı ama kararlı,
ve içimde,
daha önce hiç duymadığım
bir "devam et" sesi var.

Yokuş bitmese de
artık biliyorum:
taşıdığım her yükü
ben seçmişim zamanında.
Şimdi bırakmak da
bir yol seçmek aslında.

Ve her nefeste
kendime biraz daha yaklaşırken
anlıyorum:
yürümek sadece ilerlemek değilmiş,
bazı duraklarda
kendini affetmekmiş.
S.GÖL