Yoksun!!! Şiiri - Fikrim Deryaa

Kömür karası bir güne uyandı yine düşlerim,
Ve başucumda mahpus,
Hiçliğine emanet özlemin...
Alıyorum veriyorum sabaha dek içimde seni,
En ücra köşelerde saklıyorum kalbini,
Neden sonra umuda açıyorum gözlerimi,
Yeni doğmuş bir bebek misali,
Hayat acımasızmış,sevmedim dünyayı...
Bilemezdim ki...
Kısa bir sükûtun akabinde,
Durma diyorum pes etme dene...
Uzatıyorum ellerimi tut diye,
Bebek misali...
Umut timsali...
Parmak uçlarım buz gibi...
YOKSUN...

Sesin yankılanıyor,
Beynimin karanlık koridorlarlarında...
Kimsecikler yok orada...
Sen ve ben yalnızca...
Bir de akşamdan demlenmiş düşlerim..
Ve siralaniyor ardı ardına,
Bana beni anlatan devrik cümlelerin,
Kısık bir sevdanın sedası gibi sesin...
Ahenkle dans eden kelimelerin...
TRT radyosunda spiker misali...
Huzur diyorum...İste bu..
Şevkatinde kaybolurken ben,
"Gellll " diyorsun buğulu bakıslarınla..
Kolların sonsuzluğa kadar açık...
Koşuyorum düşe kalka,ölene dek...
Saçlarım savruluyor umrumda mı?
Artk mahrem değiliz biliyorum...
Nefesine doğru koşuyorum,
Düşe kalka,yara bere icin de.
Ama acı bu değil biliyorum..
Kadının olmak var ucunda...
Geliyorum...
Candan öte can gibi,
Taze kan gibi,
Vaveylâ koparan küheylan gibi.
Çok yaklaştım duyuyorum...
Uzatıyorum ellerimi...
Parmak uçlarım buz gibi...
Ve sen yine...
YOKSUN...