Bismillah diyerek kapıya çıktı
Kar diye söylendi büktü boynunu
Dönüp çocuklara hüzünle baktı
Zor diye söylendi büktü boynunu
Üç gündür yemek yok evde ocakta
Bir torba kömür yok kalsa sıcakta
Çıplak perişanlık naçâr kucakta
Kor diye söylendi büktü boynunu
İlk önce saçını karlar yokladı
Sol cebinde resim öpüp kokladı
Döndü çocuklardan yaşı sakladı
Dürr diye söylendi büktü boynunu
Gün boyu sokakta dolandı durdu
Olmayan işleri nafile sordu
Bulamadı kara bahtına yordu
Zâr diye söylendi büktü boynunu
Yırtık ceketinden karlar süzüldü
Gözünde bir hayâl ona üzüldü
Üşüdü titredi öyle büzüldü
Gör diye söylendi büktü boynunu
Vitrinlere baktı gözü takıldı
Aş evini gördü içi söküldü
İçeriye girdi kaşı yıkıldı
Sar diye söylendi büktü boynunu
Utandı mahcuptu dışarı çıktı
Durup kumpanyaya acıyla baktı
O an yüreğine kurşunlar aktı
Ar diye söylendi büktü boynunu
Belki yaşamazdı daha da fazla
Sarmasa çocuklar kalbini nazla
Gündüz duâlarda gece niyazda
Nûr diye söylendi büktü boynunu
Bir bir hatıralar geçti gözünden
Kuru bir hıçkırık çıktı sözünden
Al al oldu hicâp düştü yüzünden
Dur diye söylendi büktü boynunu
Sustukça daha da yığıldı derdi
Çaresizlik dedi yıkarmış merdi
Düştü gölgesine kızarak vurdu
Sür diye söylendi büktü boynunu
Bağrında sızladı açık yarası
Kara gözlerinde hicrân karası
Talihine dargın yoktu arası
Kör diye söylendi büktü boynunu
Elleri kahırla cebine gitti
Solmuş aynasını yüzüne tuttu
Sapsarıydı benzi aynaya çattı
Kır diye söylendi büktü boynunu
Aklını zorladı gülünün hali
Yalnız kalacaksın diyordu dili
Ölürken son defa uzandı eli
Yâr diye söylendi büktü boynunu
Zaman çıldırmıştı gülünden ayrı
Vurgun yaşıyordu yüreği sayrı
Bari çocuklara olsaydı hayrı
Kâr diye söylendi büktü boynunu
Evine dönerken hasreti yandı
Yol boyunca başı fırlandı durdu
Gözleri karardı bakışı söndü
Pir dedi söylendi büktü boynunu
Kapıyı çalarken yığıldı kaldı
Başı yere vurdu gözleri daldı
İki damla kanı burnundan geldi
Bir diye söylendi büktü boynunu
Çocuklar eşiğe feryat düşürdü
Gördüm ciğerimi yaktı pişirdi
Hey Makberî çile yolu şaşırdı
Gir diye söylendi büktü boynunu
Makberî - Ahmet Akkoyun
Ahmet AkkoyunKayıt Tarihi : 27.1.2008 12:54:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Ne oluyorsa hep yoksullara oluyor.Ama maddi yoksullara,maneviyattan yoksullar yüzünden...........
Başı yere vurdu gözleri daldı
İki damla kanı burnundan geldi
Bir diye söylendi büktü boynunu
Çocuklar eşiğe feryat düşürdü
Gördüm ciğerimi yaktı pişirdi
Hey Makberî çile yolu şaşırdı
Gir diye söylendi büktü boynunu
Can Gardaşım!
Özdan uzaklaştıkça düştüğümüz zelîl hâllerimizi,
lâyık-ı veçhile dile getirmişsin.
'Komşusu aç iken, tok yatan bizden değildir!'
Kutlu ikâzının unutturulması ve 'bana değmeyen Yılan bin yıl yaşasın'
ve dâhi, ' her koyun kendi bacağından asılır' safsatalarının, beyinlerimize
büyük bir itina ile yerleştirilmesinden dolayı, bu hâllere düştük... 'İnnemel mü'minüne ihvâtün.' emr-i İlâhisini, hayatımıza düstur etmediğimiz sürece de, daha zelîl hâllere düşeceğimiz bir gerçektir! Bu güzel eserinin gönülleri ihtizaza getirmesini ve komşu hakkının Hakk indinde ne kadar önemli olduğunun anlaşılmasına vesile olmasını diliyorum.
Yüreğine sağlık.
kalbî muhabbetle.
Tam Puan
Gâribin çilesi, ölse de bitmez,
Yanmaz ocacığı, dumanı tütmez,
Komşular, komşunun, elini tutmaz;
Yokluk, has mertlerin, büktü boynunu!
Destan olmuş yine. Klasik bir ahmet akkoyun şiiri
tebriklker
Vurgun yaşıyordu yüreği sayrı
Bari çocuklara olsaydı hayrı
Kâr diye söylendi büktü boynunu
Evine dönerken hasreti yandı
Yol boyunca başı fırlandı durdu
Gözleri karardı bakışı söndü
Pir dedi söylendi büktü boynunu
Kapıyı çalarken yığıldı kaldı
Başı yere vurdu gözleri daldı
İki damla kanı burnundan geldi
Bir diye söylendi büktü boynunu
Çocuklar eşiğe feryat düşürdü
Gördüm ciğerimi yaktı pişirdi
Hey Makberî çile yolu şaşırdı
Gir diye söylendi büktü boynunu
KUTLUYORUM ÜSTAD. HARİKA BİR ŞİİR DAHA OKUDUM. SAYGILARIMLA...
TÜM YORUMLAR (19)