Yoksulluk Şiiri - Mustafa Yaman 2

Ne kadar kaçsam çıktın karşıma
Ne zaman biteceksin yoksulluk
Zehir oldun ekmeğim, aşıma
Ne zaman gideceksin yoksulluk.

Sen yıktın kurduğum hayelleri
Aldırış etmezdim önceleri
Kabus gibi çöktün geceleri
Artık çekilmez oldun yoksulluk.

Senden katla, yatlar istemedim
Başım göğe ersinde demedim
Hayattan çok şeyde beklemedim
Bir düşmedin yakamdan yoksulluk.

Ulaştığım her yerde sen varsın
Bilmem ki halden anlamazmısın
Yinede yiğitlik bende kalsın
Olmasam ne yapardın yoksulluk.

Alıştım umurumda değilsin
Zaten kan emen aç bir kenesin
Bende kalmadı anca gidersin
Senden hayır mı gelir yoksulluk.