Yoksulluğun Resmi Şiiri - Mehmet Safi Sarı

Huzur, refah,neşe bolluktan gelir
Gözlerin kör olsun yoksulluk senin
Ne zarar gelirse, yokluktan gelir
Gözlerin kör olsun yoksulluk senin

Hep yanıktır yüreğimin bir yanı
Yeryüzünde gördükçe ağlayanı
Yoksulluğun resmi her yerde aynı
Gözlerin kör olsun yoksulluk senin

Ev diye kerpiçi-tahtayı çatmış
Camları yok,naylon ile kapatmış
Çul-kilim yok, yere bir hasır atmış
Gözlerin kör olsun yoksulluk senin

İçim sızlar çökmüş avurtlarına
Altı yırtık ayakkabılarına
Solmuş gömlekle eski şalvarına
Gözlerin kör olsun yoksulluk senin

Kiminin evi yok sokakta kalır
Katığı yok, sadece ekmek alır
Utancından ufaldıkça ufalır
Gözlarin kör olsun yoksulluk senin

Kimi ekmeğini çöplükte arar
Gecekondu yoksa bir çadır kurar
Yorgan yok, döşek yok, çul neye yarar
Gözlerin kör olsun yoksulluk senin

Çocuğun elinde bir parça ekmek
Ayakları çıplak, yüzünde sinek
Kollar kürdan olmuş, bacaklar değnek
Gözlerin kör olsun yoksulluk senin

Hiç bir dert insanı böyle yakamaz
Bir baba evine nasıl bakamaz
Öldüğünde, bir miras bırakamaz
Gözlerin kör olsun yoksulluk senin

Başı iki elinin arasında
Daim aklı, yoksulluk yarasında
Belki de suçun çoğu babasında
Gözlerin kör olsun yoksulluk senin

Faydası yok, sönmüş umutlarının
Sonu yok, acı hatıralarının
Geleceği meçhul çocuklarının
Gözlerin kör olsun yoksulluk senin

Ateşten bir çemberdir, kırılmıyor
Bu kısır döngüden, kurtarılmıyor
Bir girdaptır, sonuna varılmıyor
Gözlerin kör olsun yoksulluk senin

Ömür boyu bu kamburu taşıyor
Kurtulmak için boşa uğraşıyor
Yaşamak denirse, böyle yaşıyor
Gözlerin kör olsun yoksulluk senin

10 Nisan 2006
Mersin