Yoksulluğun Yara Bende

Canımızsın güzel Kâhta,
Sende düştük kara bahta,
O teneşir denen tahta,
Uzanınca biter dertler…

Çayın oldu baraj gölü,
Nemrut dağın tarih gülü,
Ne diriyiz ne de ölü,
Sen gülümse biter dertler…

Yoksulluğun yara bende,
Çilen hançer bu bedende,
Kör talihi alt edende,
Güler yüzün biter dertler…

Canım Kâhta’m iki gözüm,
Birlik olsa söner közüm,
Bu değildir benim özüm,
Dersen bir gün biter dertler…

Bu yüzyılda nerdesin bak,
İnim inim inliyor halk,
Canım Kâhta’m ayağa kalk,
Cantekin der; biter dertler…