Yoksa Gülüm İnsanlık Şiiri - Abdullah To ...

İnsanlığa hasretse, şayet şimdi insanlık;
Şikâyete hakkı yok, çünkü kovan kendisi.
Hamisiyken o şeyin, dindarlık ve İslamlık;
Uzaklaşıp bunlardan, oldu Hakka o asi.

Çağdaş oldum sanarak, uydu heva hevese
Kapılıp bir komplekse, yaptı gâvur ne dese
Din deyince kin kusup, döndü ona sırtını
Ve sonuçta gördünüz, sardı arzı vesvese.

Ağzı olan konuşup, yaptı güya felsefe
Sardı arzı zırvalar, sebep oldu esefe
İşin açık Türkçesi; kopup tümden inançtan;
Uyup melun şeytana, girdi millet kafese.

Bazıları dedi ki, din gerilik nedeni(!)
Hemen ondan kurtulun, olmak için medeni!
Ne yazık ki aldandı, nadanlara da halklar;
Uzaklaşıp inançtan, oldu sonda bir deni.

İşte onu tam böyle, tart eyledik ülkeden
Medet umduk kaç asır, türlü, çeşit ilkeden.
Şimdi kalkmış da ümmet, suçlu arar dünyada
Kendisiyken üstelik bu kaosa tek neden.

Kim isterse hoşluğu, rücu etsin şu dine!
Başka türlü mutuna, kavuşamaz bu sine
Tutmaz onun yerini, asla insi görüşler
Yoksa gülüm insanlık, ölür pisipisine.

Abdullah Toroslu
22.11.2013-İzmir