Yoksa Şiiri - Hüseyin Yalçıner

YOKSA

Ah güzelim
Sevmeyi biliyor musun?
Yoksa
Öğreniyor musun?
Ya da gülüp geçiyor musun?
Bir fikrim yok diyorsan
İçinde bir kor
Yanmayı bekliyorsun
Ah güzelim
Gülmeye ne dersin
Yoksa
İki dudak arasını
Açmak mı sanıyorsun
Ya da gülmekle somurtmak
Arasında mı kalıyorsun
Ah güzelim
Niye konuşmuyorsun
Yoksa
Kelimeleri gereksiz görüyor
Ya da dillerin mi lal oldu
Ah be güzelim
Görebiliyor musun?
Gözün açık ama
Melül-melül bakıyor
Yoksa
Manasız boşluğa mı dalıyor
Ya da bakar kör mü kalıyor
Ey! Güzelim
Senin kalbin var mı?
Hiç dinledin mi sesini
Yoksa
Farkında değil misin?
Bazen hızlı çarpıp bazen
Zorlamıyor mu göğüs kafesini
Ah güzelim
Yaşamdan ne anlıyorsun
Bak şu bebeğe
Ne tatlı sevebiliyor musun?
Yoksa
Büyüyecek bir insan mı görüyor,
Ya kuşlar, kuzular, kelebek ile balıklar
Parmağını yaladığın ballar
Didinip duran arılar
Sadece bir hayvan mı?
Bak duldasına sığındığın
Koca çınar
Kaç âşık dibinde koklaştı
Gözlerini kapat düşün güzelim
Bulutlar yağmurları,
Ardından kızılca kıyamet kopan
Şimşek, yıldırım ve fırtınaları
Yağan dolu ve karları
Bunların sonunda
Renklere bezeli gök kuşağı
Parlayan güneşten sonra
Alaca karanlığı
Geceyi aydınlatan bir ay
Altın gibi parlayan yıldızlar
Mavi denizde yakamozlar
Ah güzelim
Tüm bunlar
Sende de var

YOKSA…