Yokluğunun Senfonisi Şiiri - Z. Naz Ergun

Ağustos kumralı bir sıcaklığın esaretinde
Lâl adımlarla geldim yokluğuna...
Hasrete emanet ettim gülüşlerimi
Çapkın edalarda gözlerim bakarken etrafa...
Sen avına çıktı sanki
Umutlarım.

Ve bir tükeniş
Sokaklarımda baygınlık geçiriyordu
Kimseler bakışlarını vermiyordu
Rüzgar uğultusunu kesti
Bir an
Sanırım o da anladı
Sen arayışlarımı

Ağustos kumralı bir sıcaklığın esaretinde
Tüm Ankara’yı gezdim de
Bulamadım bana anlattığın
TUTSAKLIĞINI,
Yine zincir işgalindesin
Sokakların can kırıklarına mahkum
Yalan bir atmosfer sarıyor
Düşlerini
‘AFFET’ dedi rüzgar.

Hala neden bu kahrolası yerdeyim
Bilmiyorum fakat...
Yokluğunun senfonisi çalıyor
Kırgınlığımda
Usta bir enstrüman eşliğinde
Ve hayallerim
Bağıra bağıra sana koşuyor
Yine...