biliyor musun
o kadar zor ki
yoklugunun adresini bulmak
keskin acısıyla gönlümü dağlayan
beynimin çıkmaz sokaklarda...
yalnızım ve düşünüyorum
böyle bir başıma olmak
senden uzakta
yalnızlık koynumdayken
her şey geçiyor aklımdan
yoklugun o kadar katlanılmaz ki
anlatmaya kaltıgım an
kendi kendime yoklugunu
kelimler anlamını yitirip
birer devrik cümle halinde
beynimde intahar ediyor
aklına gelicek her seyi kuruyorum
düşünüyorum
düşündükçe anlıyorum ki
senden uzakta
hiç ugruna ve amaçsızca yaşıyorum
düşünüyorum
sen şimdi diyorsundurki
düşünüpte yaşıyorsunya
yaşıyorum uzaktaki sevgiliiii
adı düşünmekse ve yaşamaksa
biliyormusun
bu sevda beni öldürecek
farkındayım...
yok edecek yoklugun beni
pişmanlıklarım,olmayacak ama
ben sensiz ölmeyede razıyım.
öldüğümde iki damla yağmur
yıkayacaksa bedenimi
gözünden akan
düşünüyorum
düşünüyorsan
yaşıyorsun diyeceksin
düşlerimi idam ettiğimi bilmiyorsun
öyle yaşıyorum
yaşamaksa bu ve adın hep saklıysa aklımda
adı koy uzaktaki sevgiliiii yaşıyormuyum...
düşünüyorum
yaşıyorum
bilmiyorum
sanırım sensiz
düşünüp yaşadığımı sanıyorum...
12 Şubat 2011
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim