Yokluğunda Şiiri - Ahmet Ihsan Arac

Düşünüyorum, kalakaldığımdan beri
Hayati, varlığı sorguluyorum.
Bir'e sığınıyorum
Yok olduğumu, sıfır olduğumu keşfettiğimden beri

Yalnız ben miyim sıfır
Her şey sıfır
İnan sen bile
Bir tek "bir" hariç

Dünya sıfır, güneş sıfır
Sıfır seklinde yıldızlar
Güneş etrafında sıfır çizerler bir de
Dünya ve bütün gezegenler
Sen istediğin kadar atfet kendine bir değer
Oysaki,
Kendini sıfırlar dünya, içindekileri ile birlikte...
Hac’da, Kâbe’nin etrafında insanlar sıfır çizer
Bilip bilmeden dönerler de, dönerler
Sonrada sıfırlanır, dönerler

Bu arada,
Latincede sıfır yuvarlak bir daire iken
Arapçada onun daha küçük versiyonu, yuvarlak bir nokta
Yani sıfırlığını bil, boşuna yer kaplama, demişler adeta.
Her şey sıfır. Sen kendini ne sayarsan say
Âdem sıfır, Havva sıfır, melekler sıfır
Sıfırlığını anlayan nebi, kul peygamber olmayı seçti
Şeytansa kendine bir değer biçti. Bir'in önüne geçti
Bir'in önünde (01) değeri olmayan sıfırın
Birin arkasında (10) değer kazandığını, hatta sıfırlandıkça
On, yüz, bin değerinde arttığını düşünemedi şeytan
Âdem’e secde etmekten içtinap etti

Dedim ya yokluğunla doldu içim
Bu yoklukta ben bir hiçim
Bu hiçlikte duşundum
İçimdeki boşluğa düştüm
Ağaçlar imdadıma yetişti
Ağaç dallarına tutundum

Ağaçlar aslında insana duayı öğretir
Bilirsin; yerçekimi kanunu vardır
Yukarda olan bir şeyin düşmesi gerekir
Seni bilmem ama benim göz bebeklerim bile saldı kendini.
Pes dedi yerçekimine
Ama, dalları ağaçların öyle mi?
Aksine dik dururlar. Yukarı doğru uzarlar
Duaya açılmış elleridir
Evet, evet; tamda duaya el açmışlar
Dallarıyla ağaçlar

Oysa
Peşinden koşarız rızkın biz, insanlar ve hayvanlar
Rızık kaçar, biz kovalarız
Ağaçlar bağlıyken, biz koşarız
Uzayan tek şey kökleri ve dalları
Kökleri toprağa, dalları Allah’a sarılır
Ağaçların her şey ayağına gider
Her saniye dik duran dallar ile
Ağaçlar suya ve rızka niyazdalar

Ağaçlara "duayı" veren insana vermez mi?
İnsan ki, elif gibi yaratılmış
Çünkü elif bir demek
Hem Latincede hem Arapçada
İsm-i azam olan "Allah lafzının" ilk harfi de elif.
Elif gibi yürüyen başka canlı var mı, insanoğlundan başka?
Allah ismi azaminin ilk harfine nispetle
Şeklen ve ser-en halifeliğini ilan etmiş âdemoğlunun

Dua demiştik;
Hani, ağaca dua ettiren
İnsanı, yani halifesine dua ettirmez mi?
Namaz bir duadır.
“bizi doğru yoldan ayırma”dır.

Aslında;
Bir insan, iki rekâtlık namazda, Arapça Allah yazar
İlk rekât kıyam; lam
Rükû, secde, ikinci rekât kıyam; ikinci lam
Rükû, secde ve tahiyyatta oturmada "h" yazar
Ve insan "lillah" yazar. "Allah için" demek
Daha ötesi de var.
İnsan secdede iken vücudu Muhammet yazar
Kul nebi rabbine secde eder
Ümmetinin her secdesinde kıyamete kadar

Yokluğun yokluğum oldu
Varlığı sorguluyorum artık

Bu günlerde sonbaharı yaşıyoruz
Yapraklar kendini salmaya başladı
Dökülecekler birer birer
Döküldüğü yerde eriyecekler
Baharla gelenlerin genlerinde
Yapraklar yeniden dirilecekler

Yağmurları düşünüyorum, bulutları...
Gökyüzü bir ağaç…
Bulutlar dallar...
Damlalar yaprakları, gökyüzü ağacının.
Denizler de dibi bu ıslak ağacın
Bulutlar soğur, damlalar düşer
Düştüğü yerden denizleri besler
Denizler buhar olur bulutları süsler
Bir devri daim sürer de gider
Demek ki bir "bir olan" var
Her yerde aynı yöntemle imza atar
Galaksiler, gezegenler, nebulalar
Bir yıldız olurken başka bir yıldızı besler
Hiç fark etmez küçük ya da büyük ölçekler

Kara deliklere inanmıyorum ben
Eğer bir kara delik aranıyorsa kâinatta
Bu inançsız bilimin ta kendisidir.
Allah her şeyin bekçisidir.