Yokluğun Söylediği Şiiri - Seyrani Göl

Kayıp Sesin Ardından

Bu akşam bir şey gelmedi aklıma.
Ne sana dönük bir sızı bıraktı,
ne de kendine kapanan bir kapı.
Sanki yıllardır aradığım söz
kendi gölgesine yaslanıp uyudu.

Karanlık, odamın duvarlarında
alışıldık bir misafir şimdi.
Ne itiyorum onu
ne çağırıyorum.
Sadece duruyoruz yan yana,
aynı sessizliğin iki ucunda.

Bir zamanlar kalbim kadar yakın olan şey
şimdi bir su damlasının ağırlığında.
Varla yok arasında
bir yerde duruyorsun.

Ve yine de,
bazen bir nefesin gölgesinde
sen geçiyorsun içimden.
Sesin yok artık;
ama sesinin yokluğu
bana bir şey anlatıyor:

Bırakılan şeyler,
bazen en çok hatırlatanlardır.
S.GÖL