Yok Oluş Şiiri - Esra Elmas

Sen hiç sevmedinki beni,
Sevseydin kırıp dökmezdin böyle
Küçük dağları ben yarattım deyip
Herkes benim emrimde
Ben tanrıyım der gibi,
Ahkam kesen sevgili
Sen hiç sevmedinki beni,
Sevseydin akıtmazdın gözüm yaşını,
Sevmek emektir,
Fedakarlıktır aşk,
Paylaşmaktır herşeyi,
Değildir tehdit terketmek için...
Sen hiç sevmedinki beni,
Sen sadece kendini sevdin,
Sadece senin doğruların,
Sadece senin arzuların var cihanda,
Hz.Muhammed gelse gene farketmez,
Kimin haddine sana fikir beyan etmek..

Sen hiç sevmedinki beni,
Sevseydin arkanı dönüp gitmezdin
Sevseydin bir name olup gelirdin,
Bir şarkı olup çalardın,
Sen hiç sevmedinki beni,
Ben bir düşteydim,
İçinde sen,
Notalar gibi ahenkli,
Şiirler gibi samimi,
Denizler kadar engindin..
Ve düşlerimi aldın benden,
Yalan da olsa mutlu düşlerimi...
Bir yanardağ gibi aktı lavların saçlarıma,
Tutuştu tüm bedenim,
Yanıyorum işte sayende
Oysa toprak olmaktı arzum,
Özüme kavuşmak,
Kır çiçekleri altında yok olmaktı dileğim,
Kül olmak da varmış kaderde..
Şimdi savur küllerimi evrene
Bütün kinini öfkeni savur benimle,
Bir parçam kalmaz belki elinde,
Ama küllerim geçtiğin her yerde..
Soluduğun her havada..
Hoşçakal..