Yok Düşman Gibi Düşman Şiiri - Kasım Kob ...

İnsanlığın ortasına saldım,
Kana bulanmış kalbimi,
Yapay sınırlar boyunca,
Karanlığı aydınlatır kanım.

Ateş değil, Kerbela'nın susuzluğu değil,
Göğsüme saplanan bir hançer,
Kuduz çakalların kanayan yüreğime,
İlhak ettiği gökten yağan bombalar.

Öfkemi, kanayan bir yumruk gibi sıkılmış,
Kanlı yağma karargahına saldım,
Döner dünya dört ufku etrafında,
Mazlum halkların safında savaşır o,
İnsanlık sicili kirli olanlara karşı.

Bu coğrafyanın dağlarında, taşlarında,
Toprağında yüreğim kanıyor,
Kalbim eski Anadolu yaylasında,
Çatlamış kırmızı bir nar.

Kendime devlet olarak dayattığım,
Yüksek söylemli alçak diktatörlük,
Neredeyse unutturuyor kendi yoksulluğumu.

İnsanlığın ortasına saldım,
Ağıtlarla kanayan kalbimi,
Gönderdim öfkemi,
Kanlı tuzaklarda kan ağlıyor öfkem,
Çevrelenmiş sinsi ihanetlerle,
Yok karşımda düşman gibi bir düşman.