Yok Şiiri - Halil Kumcu

Bazen oluruna bırak her şeyi,
Zamanla geçer diyorum.
Bu dünyadan öyle ya da böyle geçiyorsun;
Neden o vakit o kadar acıyor solum?

Bir yaş ayı yaşanır şimdi;
İçime dokunan yaramda kalsın.
Her elimi kalbime götürdüğümde,
Büyür de büyür o kahrolası acın.

Öyle garip, öyle mahzun, öyle çaresiz,
Bu ağlamaklı akşamlar iner de iner.
Olmaz dediğin ne varsa oluyor hayatta,
İliklerime kadar işli eksikliğin, ciğerim söker.

Zemherinin ayazı eksikliğini yüzüme vurur;
Ağır bulutlar yüklü gözlerimi tutmazsın.
Her sabah yeni bir gün doğar ardın sıra;
Gün gün eksilirsin ömrümden, farkında mısın?

Yoruldum dönüp dönüp ardına bakmaktan;
Yeniden katlanmaya gücüm yok.
Ne gelir elimden, senin karanlığına gömülmüşüm;
Yaşamak için bir şeyler yapsam mecalim yok.

Kendi mezar taşımı yazsam, takatim yok;
Artık sadece bir hatıra gibi kalırım.
Her şeyden öte, bu derin boşluk içinde,
Yokluğunla baş başa, ben hep burada kalırım.