Yitmeyen O Tek Şiiri - Kağan İşçen

sonrasızlığı sevmiştim
dudaklarından aldığım hızla
bulutlar yarım yamalak yamalarıydı
sorgusuz yaşam tüketmelerimin
sorguluyorum şimdi
sakar isyanlarımı...

benimle birlikte öleceksin
tepeden tırnağa sopsoğuk bir korkuyla
kirli bir suda yıkanmayı göze alarak
öğrendim bunu...

kentler kaçmak için vardır
senin olmayan bir yalnızlığa
kendindeki boşluktan kaçıp
sığınmak için başka bir boşluğa...

ve herşey sanmaktır
kaçmak
sığınmak
şapşalcasına tutulmak
ama sakın öldüm sanarım sanma...

öyle sıkıldım ki sevgili aşkım
yalnızlık değiştirmek istiyorum
sensizliği bırakarak
bırakmayı sensizleştiriyorum
biraz da sen yalnız kal...

asiydim akşam öfkelerine olgun
eve yalnız dönme militanıydım
şose tutkunu son ayrılık süvarisi
bir bardak suyla sevişirkenki
sessizlik...kör kütük bu sarhoşluk
beni içten günbatımlarına götürecek...

bu son küskünlüğe de alıştım
güzel karanlık
tozuna karıştığım gündüzlerim çabuk
yitmeyen o tek derli toplu delilik
sensin...senin bakışın
sorusuz gözlerinle benimsin...