Yitirilmiş olanın ezgisi Şiiri - Di Yar

bizler yani yitirilmiş olanın ezgisini işitmekle yetinenler
nasıl olur da vazgeçeriz soylu kinlerden
hele de bayağı olan dizilmişken önümüze
alıkoymak isterken bizi kendimizden

kudurmuşken kötücül arzular büsbütün hayal saçar
ve de eşkiyadır her biri
gazabıyla titretmek isterken bizleri
yalnızca almak değil vermek istetir gizleri

biz ki gizleri kendinden sakladık yüceliğin parıltılarıyla büyülenmiş diyarlarda
cehennemin soysuz prensleri bir hak talep etmekte şimdi
bizler, yani girmemekle övünürken savaşlara
eşkiyanın yüreklerinde belirsiz bir yankıyızdır büsbütün

zihinlerinin kıvrımlarında gezeriz ve sezeriz iblisin kuruntularını
o ki işkillenmiştir ve de boğmuştur yürekleri dipdiri bir azap için kaygıya
ey yaşamın eşkiyaları
feda etmekteyim kendimi ve kurtarmaktayım bizi sizlerden

şimdi bize kalan dingin bir bahçedir
fırtınadan azade ve de sessizdir
yüreklerin sıkıldığı yerde filizlenmiştir
kökünü salmayı da unutmayacaktır