Yitiklerin yolcusu gibi eski sokak aralarindan göce duran arasta
Közü kavrulmus yanmis yaz yelleriyle körüklü kahvede külduman
Heybesi bir salkim üzümlenmis bag
Sofrasi gamli divaneden dem
Yükü …
Yükü kervani tandir alevinden aziklananan kavurgalarda
Her poyraz esisinde günün uzanmis gölgelerine boy veren göcün
Kaybolup giden sessizligini yanina calarak usuldan efkardan
Belki gecedeselvi kavaklarin söylestigi yalnizliklara dokunan dolunay
Belki son cirada cakmak yakip bir nefes bir kandilli pencere
Titredikce iliklerine kadar üsüyüp hasrete yanan biri varsa sevgiden siladan
Yikinip gidip cagirdigin benim desem sonbahara
Kabahatli hürmetkarimi bilesin ki dertli kalem
Senden okuyup yazar sevgili…
Seyfi Karaca…………Ekim / 15
Seyfi KaracaKayıt Tarihi : 22.10.2015 17:17:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!