Yitik Bir Ülkenin Buluttaki Yankısına Ya ...

(çocukluğunda erik ağaçları taşlanan bir adamın

işlenmemiş günahlarına yazılmıştır.)

içerimde biryerleri eksilterek gelen rüzgar

kıtalarca akarsuyun üstünde titreten

bilmediğim biryere götüren akşam.

bir boşnak beni tanıdı diye böyle uzak

böyle gitmiş bir mevsime yanarak

ağaçlar hala yaprak döküyor diye yaşamak.

uzak gözlerinde gergef bir mağara kar tanesi

kan çekilince parmakuçların titrer ey çocuk

mızıkan yorgun soğuktan üşümüş..

gücümü kemiren bir damarım kanıyor ısrarla

şehir kimseye hesap sormadığı için

gitmemek anlamsız

bu şehirden kaçmak vaktidir artık.

güneşin

ellerimde kanadığı biryerde bekliyorum seni

pervasız bir bulut gibi çökerken hatrıran

çehreler zamana umarsız

kan çanağı gözlerinde ıssız bir gecenin

göğsümü katran rengi bir ateşe tutar gibi

rüzgarlara kanat tutmasını öğrenmişim

bir dünya çekip gidiyor içimden oysa

ben bekliyorum seni; bekliyor herşey..

ölümün cesur soğukluğunu avuçlarımdan kovdum

baharından bir bukle nefes çalmış gibi

artık ben

yaşamak işine mecbur meftun bir adamım

korkarak yaşanmaz hayat üstüne gidiyorum

herdaim kara gözlerini koklar gibi duruldu zaman

bir dünya çekip gidiyor içimden

bekliyorum; bekliyor herşey..