Yitik Adımlar Şiiri - Mahmut Tonbul

Gölgemi topladım karanlık yüzlerden
Bilinmeyene bir yolculuk başladı
Bir kuytuda bekleyen sessizliğim
İtiyor beni ardımdan nefes nefese
Rüzgar yıkılan duvarların ardından
Fısıldadı eski sırları

Her adımda kayboldu yıldızlar
Birer birer dökülürken
Tanrıların ellerinden düşen zaman
İçimdeki kırık kalp
Bir sonbahar avuntusu gibi
Savrulup durdu

Sonsuzluğa açılan kapının önünde
Biri beni bekliyor. beni çağırıyor
Kim bilmiyorum...

Çantamda eski kelimeler
Birbirine karışmış dualar
Ve unutulmuş bir dilde
Yankı bulan titrek sesim

Yol uzun
Taşlarla değil acılarla örülü
Hatıralar ağır bir yük gibi sırtımda
Geceyi yarıp geçen bir hayal
Rahvan bir at gibi
Beni uzaklara sürüklüyor
Ne bir geri dönüş bekler beni
Ne de durup soluklanacak bir durak...