Yitik Adamlar Masası Şiiri - Hüseyin Solum

bin esrârlı şuur
gergef bir yalnızlıkla
sarsıyor beni
acımasızlar,
kahreden göz devşirmeler
umursamaz silkinmeler
ve adımı küfür bilmelerin
beni yaşatmadığını biliyordum
tüm itibarsızlığına dayandım
farkında olmanın
ölümü dinledim yaşadıkça
yaşınadeğmezdi
hak edişimi kutladım
mecnûnluk etmenin sırrıyla
bir zorum olamazdı
anladıkça ağladım
gözümden yaş akmadı sanma
kuru otlar yeşermekle büküldüler
içinde cân olan her ne varsa kırıldı burada
şimdi ölücanlar büyüyorlar
bir daha ölemez diyorum
sevinci yitik adamların masasında
şairim
şiirin bedelinin ödenmediği saatlerde
üstadın kalemiyle kalbimi dikme hedefim âcizlik değilse ne!
sarhoşluğuna
yetişemedim
hayat denen savaşçının
ayaktayım ve mağlup
asla sarhoş olmadım
bulandı sanıldı gözlerim
halbuki kalbim
kıssaydı sesimi
böyle anlatmazdım